گرت خوش بود ورنه خرّم نشین

چنان کز تو خوش‌دل بود هم‌نشین

در کنف پرتو خور کم نشین

تا نشود سایه تو را همنشین

در آتشم فکند که بی دود و دم نشین

غم بر دلم گماشت که رو بی الم نشین

حکم قضا رسید که با وسعت سپهر

در تنگنا همیشه چو نال قلم نشین

فریاد می کند جرس کاروان چرخ

[...]