خود را تو اگر عشوه دمادم ندهی

دردیش به صد هزار مرهم ندهی

والله اگر لذت عزلت بچشی

از فقر دمی به ملک عالم ندهی

یک دم دل شاد را به صد دم ندهی

واندم به دم عیسی مریم ندهی

مرغان ضمیر از صفا رام شوند

جمع آی که از تفرقه شان رم ندهی

هان بلبل هان صفیر محکم ندهی

تا طوطی غنچه نشکفد دم ندهی

از غیب به باغ طایران آمده اند

خامش که ز شاخسارشان رم ندهی