با دلبر خود همیشه همدم مائیم

در بزم وصال یار محرم مائیم

انکس که بیکنظر دو عالم بفروخت

میدان بیقین که در دو عالم مائیم

از اهل زمانه مرد بیغم مائیم

با یار همیشه شاد و خرم مائیم

تا کی پی او بهر طرف میگردیم

بر ما نگر و ببین که او هم مائیم

گنجی که طلسم اوست عالم ماییم

ذاتی که صفات اوست آدم ماییم

ای آنکه تویی طالب اسم اعظم

از ما مگذر که اسم اعظم ماییم

در عشق تو دور از دل خرم ماییم

همصحبت درد و همدم غم ماییم

گر وصل ترا بخلق عالم بخشند

محروم ترین خلق عالم ماییم

ساقی نظری که همدم غم ماییم

محروم ز خورشید چو شبنم ماییم

هر چند که عالمیست محروم از تو

محروم ترین خلق عالم ماییم

گر حدوث است ور قِدَم ماییم

بی‌کم و کیف کیف و کم ماییم

فرصتِ عشرتیم و نعمتِ وصل

آنچه گویند مغتنم ماییم

محفلِ اعتبارِ امکان را

[...]

بیش از همه کس و از همه کس کم مائیم

رانده و مانده دوده آدم مائیم

قومی به عرب غریب و قومی به عجم

غربت زده در تمام عالم مائیم

گنجی که طلسم اوست عالم ماییم

ذاتی که صفاتِ اوست آدم ماییم

ای آنکه تویی طالبِ اسم اعظم

از ما مگذر که اسم اعظم ماییم

گنجی که طلسم اوست عالم ماییم

ذاتی که صفاتِ اوست آدم ماییم