شاه گفتا زانک او عاشق نبود

در طریق عشق من صادق نبود

در جهان کس بود کو عاشق نبود

یا کمال عشق را لایق نبود

آب را بستود و او تایق نبود

رخ درید و جامه او عاشق نبود

ایدل اگرت کار موافق نبود

میدان که جهان بکام عاشق نبود

صدق آر فرا پیش که نوری ندهد

چون صبح دوم دلی که صادق نبود

آن کز طرف خدا موفق نبود

از معرفتش امید، مطلق نبود

زین قوم مکن دعوی عرفان باور

کس عارف ذات حق به جز حق نبود

هیچ کس همچو منت عاشق صادق نبود

از تو معشوق شدن با همه لایق نبود

هیچکس را جای طعن و دق نبود

از خط او سرکشیدن، حق نبود