نرگست را باز سرخوش کرده ای

سنبلت بر گل مشوش کرده ای

دست از خون دل بیچارگان

باز می بینم منقش کرده ای

آتشی در جان ما انداختی

[...]

سخت یاران را فرامش کرده ای

دل به آلاچق همی خوش کرده ای

پس تو او را تلخ و ناخوش کرده ای

زهرناک و آدمی کُش کرده ای