به رامین داد یک دسته بنفشه

به یادم دار گفتا این همیشه

به رامین داد یک دسته بنفشه

به یادم دار گفت این را همیشه

من زنم بیشتر ز بیم پشه

کون پیلان به ریش غرواشه

بگذر از فکر و ذکر و اندیشه

همه شیران مست در بیشه

عشق او آتشی است خرمن سوز

هر دو عالم بر او است یکخوشه

چشم عالم ز لمحه ی بصرت

[...]

در اشاعۀ فعل زشت و فاحشه

خاصه بر عمیاء به قذف عایشه