گنجور

 
صفی علیشاه

إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوٰاهِکُمْ مٰا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اَللّٰهِ عَظِیمٌ (۱۵) وَ لَوْ لاٰ إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مٰا یَکُونُ لَنٰا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهٰذٰا سُبْحٰانَکَ هٰذٰا بُهْتٰانٌ عَظِیمٌ (۱۶) یَعِظُکُمُ اَللّٰهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (۱۷) وَ یُبَیِّنُ اَللّٰهُ لَکُمُ اَلْآیٰاتِ وَ اَللّٰهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (۱۸) إِنَّ اَلَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ اَلْفٰاحِشَةُ فِی اَلَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ فِی اَلدُّنْیٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ اَللّٰهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاٰ تَعْلَمُونَ (۱۹) وَ لَوْ لاٰ فَضْلُ اَللّٰهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اَللّٰهَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ (۲۰) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَتَّبِعُوا خُطُوٰاتِ اَلشَّیْطٰانِ وَ مَنْ یَتَّبِعْ خُطُوٰاتِ اَلشَّیْطٰانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشٰاءِ وَ اَلْمُنْکَرِ وَ لَوْ لاٰ فَضْلُ اَللّٰهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ مٰا زَکیٰ مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لٰکِنَّ اَللّٰهَ یُزَکِّی مَنْ یَشٰاءُ وَ اَللّٰهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۲۱)

هنگامی که فرا می‌گرفتند آن را بزبانهاتان و می‌گفتید بدهنهاتان آنچه نیست مر شما را بآن دانشی مپندارید آن را سهل و آن نزد خداوند (گناهی) بزرگ است (۱۵) و چرا وقتی که شنیدید آن را نگفتید نباشد مر ما را که سخن گوئیم باین منزهی تو این بهتانیست بزرگ (۱۶) پند می‌دهد شما را خدا مبادا که عود کنید بمانند آن هرگز اگر هستید گروندگان (۱۷) و بیان می‌کند خدا برای شما آیتها را و خدا دانای درست کار است (۱۸) بدرستی که آنان که دوست دارند که فاش شود نسبت زشتکاری در آنان که ایمان آوردند مر ایشان راست عذابی پر درد در دنیا و آخرت و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (۱۹) و اگر نبود تفضل خدا بر شما و رحمتش و بدرستی که خدا مهربان رحیم است (۲۰) ای آن کسانی که گرویدید پیرو مشوید گامهای شیاطین را و کسی که پیروی کند گامهای شیاطین را پس بدرستی که او امر می‌کند بکار زشت و ناپسند و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش پاک نمی‌شد از شما هیچ‌کس هرگز و لیکن خدا پاک می‌گرداند آن را که می‌خواهد و خدا شنوای داناست (۲۱)

آن زمان که برگرفتند آن سخن

بر زبان و گفتشان بُد بر دهن

آنچه نی علمی بر آن می داشتید

وآن سخن را سهل می پنداشتید

وآن به نزد حق بسی باشد عظیم

که شما گفتید بی تشویش و بیم

از چه وقتی که شنیدید آن سخن

می نگفتید این به نفس خویشتن

کاین تکلّم نیست از ما بر سزا

حق بود پاک و منزه زین خطا

یعنی از اینکه کند کس از ستم

قدح بر جفت رسول محترم

هست بهتانی بزرگ البته این

در حریم پاک خیر المرسلین

حق شما را می نماید وعظ پس

تا به مثل این نگوید باز کس

عود بر این گفت نارید ایچ باز

گر شما دارید بر ایمان نیاز

حق مبیّن بر شما آیات خویش

میکند ز الطاف از اندازه بیش

باشد او دانا به حال نیک و بد

راستکار اندر امور و معتمد

آن کسان که دوست دارند اینکه فاش

مر زنای مؤمنان گردد بجاش

رنجشان سخت است اندر دو سرا

وآنچه حق داند ندانید آن شما

گر نبُد فضل خدا و رحمتش

که رئوف است و رحیم آن حضرتش

بر شما از حق عقوبت می رسید

بس عیوب مختفی گشتی پدید

ای گروه مؤمنان بر ماوَقَع

گام شیطان را نباشید از تبع

در اشاعۀ فعل زشت و فاحشه

خاصه بر عمیاء به قذف عایشه

گام بر خطوات شیطان هر که هِشت

دیو امرش می کند بر کار زشت

تا که گردد ظاهر از وی ناپسند

هم نباشد هیچ سود او را ز پند

گر نبودی فضل و رحمت از خدا

کس نگشتی پاک هرگز از شما

تا ابد بودید در إفک و دروغ

تا زمان مرگ یعنی از بلوغ

لیک خواهد هر که را حق بی ز بیم

پاک سازد کو سمیع است و علیم