چون در غم آن نگار سرکش باشم

آب انگارم گرچه در آتش باشم

چون من به مراد آن پریوش باشم

گر قصد به کشتنم کند خوش باشم

پیوسته ز عشق در کشاکش باشم

وز غایت بیخودی در آتش باشم

از من تو مراد من اگر بستانی

و آنگاه مراد من شوی خوش باشم

دل نهم بر شما و خوش باشم

هرچه خواهید نازکش باشم

تا چند به هجر تو مشوش باشم

در دست هوای تو بر آتش باشم

گیرم که وصال تو میسّر نشود

آخر به امید ساعتی خوش باشم