تا از بر من تو دوست دور افتادی

جان و دل من دور فتاد از شادی

بستی کمر هجر و بد و بیدادی

تا خون دلم ز دیدگان بگشادی

دست انصاف تا تو بگشادی

این جهان بست کلّهٔ شادی

هر آن کو پای غم او را بشادی

ز غم افتاد اندر سوی شادی

ای ساقی از آن باده که اول دادی

رطلی دو درانداز و بیفزا شادی

یا چاشنیی از آن نبایست نمود

یا مست و خراب کن چو سر بگشادی

چو باغ وصل را در برگشادی

جهان اندر جهان عیشست و شادی

لایق هر کس هر آنچه دیده وادادی

بر رخ هر کس دری ز لطف گشادی

اول و آخر به جز تو نیست مرادی

گر به تمنا نمی‌رسیم و تو شادی