سحر که ناله مرا گرم چون جرس گیرد

ز دود آه دلم صبح را نفس گیرد

ز قید باده پرستی دم نیم آزاد

چو محتسب بگذارد مرا، عسس گیرد

ز دام زلف تو بیکار شد چنان صیاد

[...]

زبی مغزی هواجویی که دنبال هوس گیرد

نمی داند که آتش زودتر در خار و خس گیرد

پشیمانی است در دنبال احسان خسیسان را

که مهر از ماه نور خویش در هر ماه پس گیرد

سخن بی پرده از لیلی شنیدن از که می آید؟

[...]