چشم شوخت دل عاشق به هوس می‌گیرد

همچو صیاد که بلبل به نفس می‌گیرد

دل از آن غمزه ننالد که حرامی همه وقت

راه بر قافله از بانگ جرس می‌گیرد

روی تو از طرف ماست به جنگ سر زلف

[...]

روز و شب، دربچه مشرق و مغرب باز است

ورنه از تنگی این خانه، نفس می گیرد

چه امید از خم گردون، که ز پیمانه مهر

آنچه در ساغر مه ریخته، پس می گیرد

دل به خرسندی اگر ترک هوس می‌گیرد

کام عشرت ز نشاط همه‌کس می‌گیرد

نیست اقبال چو اسباب ندامت دربار

عبرت از بال هما بال مگس می‌گیرد

زندگی شبههٔ هستی‌ست‌که مانند حباب

[...]

در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛

گفتیم: دل آنکه داد، پس میگیرد

در گوشه ی بام، گفت ماهی: رو رو

در کوچه ما دزد عسس میگیرد