چو سروی که با ماه همسر بود

بر آن مه بر از مشک افسر بود

آن پری نشگفت اگر از خوبرویان سر بود

گر بنفشه پر گر و از سنبلش افسر بود

ذکر خاص الخاص ذکر سر بود

هر که ذاکر نیست او خاسر بود

این‌ اسیری از شهادت‌ سَر بود

زیر تیغت‌ هر دمی‌ صد سر بود

سر نامه را نامی افسر بود

که آن افسر آرای هر سر بود

چون تحفه ناقابل ما یسر بود

مفهوم الانسان لفی خسر بود

یسر آوردم برت پس از عسر فراق

در قول خدا یسر پس از عسر بود