کانان که ز غرق‌گه گریزند

ز اندیشهٔ باد رخت ریزند

در مغاک افکنند و خون ریزند

چون شود بانگ مرغ‌، بگریزند

اگر یک قطره در حلق تو ریزند

ز تو عقل و خرد بیرون گریزند

اگر خونی نریزد شاه عالم

بسا خونا که در عالم بریزند

بباید کشت هر یکچند گرگی

به زاری تا دگر گرگان گریزند

مسلمانان به خویشان در ستیزند

بجز نقش دوئی بر دل نریزند

بنالند از کسی خشتی بگیرد

از آن مسجد که خود از وی گریزند