سالها چون فلک بسر گشتم

تا فلک وار به دیده‌ور گشتم

من شیدا چرا از عقل و دین یک باره برگشتم

به رندی سر برآوردم به رسوائی سمر گشتم

ز استغنا نمی‌گشتم به گرد کعبه لیک آخر

سگ شوخی شدم از شومی دل در به در گشتم

سرم چون گوی می‌باید فکند از تن به جرم آن

[...]

بکوی می فروشان بهر جامی در بدر گشتم

چه آبست اینکه زو هر چند خوردم تشنه تر گشتم

ما نه مرغان هوا نه خانگی

دانه‌ی ما دانه‌ی بیدانگی

سالها چئون فلک بسر گشتم

تا فلک واردیده ور گشتم

مشهور به عشق تو ستمگر گشتم

حرف غم عشق تو مکرّر گشتم

می‌ناز که مثل تو ندیدم هر چند

دفترچه حسن را سراسر گشتم

سالها چون فلک به سرگشتم

تا فلک وار دیده ور گشتم