اشک چون لعل‌گشت در چشمم

روز چون شب شدست بر چشمم

ای از پی دیدنت منوّر چشمم

نور تو گرفته است سراسر چشمم

از خاک در تو سرمه ای بخش مرا

تا جز تو کسی نماند اندر چشمم

چو باز کرد سر درج پرگهر چشمم

هزار چشمه روان میشود ز هر چشمم

ز تفّ سینه بسوزد دم صبا نفسم

ز ابر دیده بپوشد ره نظر چشمم

ز بس ستاره که شب در کنار می ریزد

[...]