چو نامه سر بمهر خسروان شد

بدست پیک دادند و روان شد

در به روی عیش تا بستیم دیگر وانشد

صد کلید آورد بخت و قفل این در وانشد

در گریبانی که غم آویخت کمتر شد درست

خوش دلی کم دوخت جیبی را که یک سر وانشد

تا غم از ویرانه ما راه آمد شد گشود

[...]

گهی دیدن به رو اشکش روان شد

چو نور چشم، چشمش هم روان شد