جهان را شاید ار دیگر نبینی

که همچون ویس یک دلبر نبینی

بمیرم تا ته چشم‌تر نوینی

شرارِ آه پر آذر نَوینی

چنان از آتش عشقت بسوجم

که از مو رنگ خاکستر نوینی

چو لبت به پسته اندر صفت گهر نبینی

چو رخت به پرده اندر تتق قمر نبینی

ز فراق چون منی را چه کشی به درد و خواری

گه اگر بسی بجویی چو منی دگر نبینی

چه نکوییت فزاید که بد آید از تو بر من

[...]

ترا تا سَر بود این سرّ نبینی

نبینی تا تو این ظاهر نبینی