هر دم به بند زلف شکاری دگر مگیر

وحشی مباش با من و وحشت ز سر مگیر

دل گر نبود خاک تو بی سایه تو سوخت

جان خاک تست از سر او سایه بر مگیر

گفتی که زر چه جای زرست ای بهانه جوی؟

[...]

در شبانی شیوه دیگر مگیر

وز شبانان قدر خود برتر مگیر

از وجود حق مرا منکر مگیر

دیده بر باطن گشا ظاهر مگیر