کسی را کش تبی باشد بپرسند

وز آن مایه تبش بر وی بترسند

بدان جایی که نیک و بد بپرسند

ز شاهان و جهانداران نترسند

آنها که بپرسند و ببخشند مرا چیز

از من به زبان و قلم و شعر بترسند

پس چونکه بترسند زشعر و قلم من

آنها که مرا چیز نبخشند و نپرسند

تو گر در مغربی از تو نترسند

بترس ای بیخبر کز تو بپرسند