همی‌رفت پیش اندرون مرد گرد

جهانی برو انجمن شد نه خرد

دگر منزل آن شاه آزادمرد

لب دجله و شهر بغداد کرد

از آن شهر روشن یکی تیره گرد

برآمد که خورشید شد لاجورد

بر آن گُرزهٔ گاوسر دست برد

بزد بر سرش، ترگ بشکست خرد

ترا آفرین از فریدون گرد

بزرگ آن‌کسی کو نداردش خرد

بیاورد هر سه بدیشان سپرد

که سه ماه نو بود و سه شاه گرد

فریدون فرزانه شد سالخورد

به باغ بهار اندر آورد گرد

اگر مهترم من به سال و خرد

زمانه به مهر من اندر خورد

فرستاده را گفت ره برنورد

نباید که یابد ترا باد و گرد

سه فرزند بودت خردمند و گرد

بزرگ آمدت تیره بیدار خرد

ولیکن چنین گوید آن سالخورد

که بودش سه فرزند آزاد مرد

که چون باد بر ما همی بگذرد

خردمند مردم چرا غم خورد

که هر چند چرخ از برش بگذرد

تنش خون خورد بار کین آورد

برادر کزو بود دلتان به درد

وگر چند هرگز نزد باد سرد

مرا با شما نیست ننگ و نبرد

روان را نباید برین رنجه کرد

هیونی برون آمد از تیره گرد

نشسته برو سوگواری به درد

ابا ناله و آه و با روی زرد

به پیش فریدون شد آن شوخ مرد

خروشیدن پهلوانان به درد

کنان گوشت تن را بران رادمرد

کس از تاجداران بدین‌سان نمرد

که مردست این نامبردار گرد

که جاوید باد آفریدون گرد

همه فرهی ایزد او را سپرد