به چشم مه اندر همی گرد زد

ز زین مرد بربود و بر مرد زد

شنیدم که چون رو به آورد زد

به کینه همی مرد بر مرد زد

بر نمد چوبی که آن را مرد زد

بر نمد آن را نزد بر گرد زد

لبت دل دزد و من از وی شکر دزد

کم افتاده ست ازینسان دزد بر دزد

ز چشمم شست چشمت سرمه خواب

به عیاری برد کحل از بصر دزد

تنت را بنگرم دزدیده زانسان

[...]