فلک اندر دمید پنداری

باد در آستین ما در تیغ

حکم اختر بدو مهابت از آنک

هم به تیغ اندرست اختر تیغ

به همه حال ها اجل عرض است

[...]

خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ

رخ چون حلی و سرشک چون گوهر تیغ

تهدید سر تیغ دهی کو سر تیغ

تا دست حمایل کند اندر بر تیغ

مده مر تیغ‌زن را بی گهر تیغ

گه بی گوهر نباشد کارگر تیغ

جلمه کردند سر اندر سر تیغ

سر نهادند در آبشخور تیغ

چنان شهزاده‌اش زد بر کمر تیغ

که بگذشتش ز پهلوی دگر تیغ