×
صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۶۰
تو آن نه ای که ره از خود بدر توانی برد
نمرده از سر خود دردسر توانی برد
کمر نبسته به قصد هلاک خود چون شمع
کجا ز بزم جهان تاج زر توانی برد؟
ز شاخ خشک تو آن روز گل توانی چید
[...]
۹ بیت
