یارم چو سخن گوید از لب شکر افشاند

چشمم ز فراق او هر شب گهرافشاند

گرباد نهد روزی در کوی توپا ایجان

بس خاک که از دستت بر فرق سرافشاند

عاشق چو ترا بیند در کیسه نبیند زر

[...]

دل پیش خیال تو صد دیده برافشاند

در پای تو هر ساعت جانی دگر افشاند

لعلت به شکرخنده بر کار کسی خندد

کو وقت نثار تو بر تو شکر افشاند

شو آینه حاضر کن در خنده ببین آن لب

[...]

ز بس کز دامن لب شِکر افشاند

شِکر دامن به خوزستان برافشاند

تو میدانی که جان وسر برافشاند

ز بهر جمله بر خاک درافشاند

ملک جمشید در پایش سر افشاند

چو چشم خویش بر وی گوهر افشاند

از حقه لعل گوهر افشاند

وز پسته شور شکر افشاند