دوری ز من ای یار پسندیده من

وی روشنی دیده غمدیده من

آنروز که جان من شدی دانستم

کز روی تو محروم بود دیده من

دیدار تو ای یار پسندیده من

حیف است بدین دیده غمدیده من

در دیده من نشین وبگشای نقاب

خود بین رخ خویش لیک از دیده من

تویی روشن سواد دیده من

سویدای دل غمدیده من

برادر نی که نور دیده من

مراد جان محنت دیدهٔ من