نروید گیاهی ز مازندران

که صد نوک زوبین نبینی در آن

ای از پی لطف تو دل من نگران

چون پوشیدی تو پرده بر من مدران

زین پس من و بندگیت تا من بزیم

تو نیز گذشته را زمن در گذران

بر سینه زنان از هوس و جامه دران

چون شیفتگان جامه به هر جا مدران

رخساره به خون دیده می شوی ولیک

مگذار که آلوده شود جامه در آن