صُدرهٔ صدر پادشاه سخن

فارغ آمد ز سوزن و ناخن

ای دریغا که در جهان سخن

سر در انگشت می‌کشد ناخن

داد مردی و علم و حفظ سخن

سرِ انگشتش از بُن ناخن

امام عالم و قطب جهان جمال الّدین

که شد ز خاطر تو منفجر زهاب سخن

جهان معنی روشن شود چو بدرخشد

ز صبح صادق انفاست آفتاب سخن

خرد بلب گزد انگشت پیش خامۀ تو

[...]

گر بسلطان کسی شه گلخن

گویدش گرچه راست است سخن