ای شمس دین ، امیر تویی بر مراد دل

و آنکس که دشمن تو ، اسیر حوادثست

تو واحد جهانی و ثانی آفتاب

و اسلام را سعادت تو عهد ثالثست

آدمی داند که خانه حادثست

عنکبوتی نه که در وی عابثست

من سبب را ننگرم کان حادثست

زانک حادث حادثی را باعثست

دی یکی می‌گفت عالم حادثست

فانیست این چرخ و حقش وارثست