زهی رامین که در باغ بهشتی

همیشه با گل اردبهشتی

گلی دیدم درو اردیبهشتی

نسیم و رنگ او هر دو بهشتی

بسی گشتی تو تا گشتی بهشتی

رفیقان را ز یاد خود بهشتی

چو تلقین یافتی اندر بهشتی

وگرنه دین و ایمانت بهشتی

تو پنداری که در عین بهشتی

خدا یکباره از خاطر بهشتی

آن میوهٔ بهشتی کآمد به دستت ای جان

در دل چرا نکشتی از دست چون بهشتی

تاریخ این حکایت گر از تو باز پرسند

سرجمله‌اش فروخوان از میوهٔ بهشتی