هرکه شاگرد روز شب نبود

جز تهی دست و بی‌ادب نبود

زاغ جز هندو‌ی نسب نبوَد

دزدی از هندوان عجب نبود

هرکه از عشق در طرب نبود

نسبتش هیچ با نسب نبود

لطف محبوب را نهایت نیست

طالب آنگه بی طلب نبود

آتش عشق اوست در دل ما

[...]

بتی که جز غم او مایه طرب نبود

دلم نمیدهد و گفتن ام ادب نبود

کنون که دل شد و جان نیز بی تعب نبود

به بیدلی اگرم جان رود عجب نبود