آن گوهر جان که دُر دریایی ماست

و آسایش و کام دل سودایی ماست

چون مردم چشم از آنکه خرد است و عزیز

بر دیده نشانمش که بینایی ماست

جز غم که ندیم دل سودائی ماست

کس نیست که او مونس تنهائی ماست

هر جرعه خون که ساقی دل ریزد

از جام جهان نمای بینائی ماست

لاله روشنگر چشم و دل سودایی ماست

دیدن سوختگان سرمه بینایی ماست

شد تهی دامن صحرای ملامت از سنگ

عشق بیرحم همان در پی رسوایی ماست

چشم دیوانه نگاهان ادب آموز شده است

[...]

بیگانه ز آشنایی ماست

پیوستن او جدایی ماست

یعنی این خلوت خدایی ماست

حرمِ خاص کبریاییِ ماست