خواهی که به عقبی به بقایی برسی

باید که به دنیا به فنایی برسی

هر چند که راه بر سر آدمی است

میرو، تو مترس، تا به جایی برسی

در پی عشق روان شو که به جائی برسی

دُردی درد بخور تا به دوائی برسی

به سر کوی محبت به صفا باید رفت

باشد آنجا به فقائی به صفائی برسی

می و میخانهٔ ما آب و هوای دگر است

[...]

ای دل از خویش گذر تا که به جایی برسی

وز در صدق درآ تا به صفایی برسی

تا نبندی به قبول نفس اوّل کمری

نیست ممکن که تو چون نی به نوایی برسی

گر به همراهی دردش قدمی پیش نهی

[...]

گر حج نکنی کجا بجایی برسی

کی تا نروی برهنمایی برسی

حق در همه جاست کعبه زانست که تو

سعیی ببری تا بصفایی برسی

تجرید گزین تا به نوایی برسی

بگسل ز تعلق که به جایی برسی

بگریز ز کوچه بند نی چون نغمه

شاید که به گوش آشنایی برسی

خواهی که ازین ورطه به جایی برسی

یا بر سر کوی دلربایی برسی

عاشق شو و دردمند و رسوای جهان

تا بو که ازین خوان به نوایی برسی

خواهی که ازین ورطه به جایی برسی

یا بر سر کوی دلربایی برسی