بی روی تو گرچه رهگذر جای گل است

ما را نه غم باغ و نه پروای گل است

گر دست برم بی تو سوی گل، بادا

در چشم من آن خار که در پای گل است

سینه ام از داغ رنگارنگ صحرای گل است

پای من از زخم خار خونچکان پای گل است

برنمی آرد مرا جوش بهاران از قفس

بی دماغان محبت را چه پروای گل است؟

عشق می چیند ز دلسوزی بلای حسن را

[...]

صبح مشاطه هوای گل است

عید رنگینی قبای گل است

توبه رنگ شکسته ای دارد

شیشه ام در طلسم پای گل است

جلوه نوبهار خاطر ما

[...]