شکر فضلش چو عطای دگر است

باعث شکر و ثنای دگر است

ای آنکه بهر دمت هوای دگر است

از نو هر روزت آشنای دگر است

قدر دل مخلصان دیرینه بدان

کاین چینی کهنه را بهای دگر است

هر زمان بر سر پرشور هوای دگر است

هر نفس از دل غمدیده نوای دگر است

گاه پیچد به خم زلف و گهی بر کاکل

آه دلسوز مرا مد رسای دگر است

بیشه ای را که منم شیر نیستانش را

[...]