چون دست نمی رسد به سودای امید

در دامن غم کشیده به پای امید

در عشق نماند عقل را جای امید

تا آخر اگر چنین بود وای امید

در عشق نماند دیده را جای امید

تا آخر اگر چنین بود وای امید

دستم چو نمی رسد به سودای امید

در دامن غم کشیده ام پای امید

دلم خون گشت در دریای امّید

بماندم زار و ناپروای امید

همه مستغرق دریای امید

همه در عشق ناپروای امید

ای وصل تو بر تراز تمنای امید

ناپخته بمانده با تو سودای امید

من در تو کجا رسم که آنجا که تویی

نه دست هوس رسید و نه ÷ای امید؟

ای وصل تو برتر از تمنای امید

تا پخته ماند با تو سودای امید

من در تو کجا رسم که آنجا که توئی

نه دست هوس رسید و نه پای امید

ای وصل تو برتر از تمنای امید

تا پخته ماند با تو سودای امید

ای وصل تو برتر از تمنای امید

تا پخته ماند با تو سودای امید