ز خوان وصل تو تا با من گدا چه رسد

به جز جگر به گدایان بینوا چه رسد

البته که پر شکرست آن به هیچ کس نرسید

ازان دهان که ز هیچ است که مرا چه رسد

هزار تشنه به آبه لبی چو قطره آب

[...]

ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟

به پشت آینه پیداست کز صفا چه رسد

نه زلف شانه کند نه به چشم سرمه کشد

به خود نمی رسد آن شوخ تا به ما چه رسد!

دویدن است ز نعمت نصیب چشم حریص

[...]

شراب لعلی آن نوش لب، به ما چه رسد؟

ز آب خضر، به ما خون گرفته ها چه رسد؟

چو نی فتاده مرا همدمی، به دم سردان

تن نحیف مرا تا ازین هوا چه رسد