آنکه اول سریر شاهی داشت

بیعت شهری و سپاهی داشت

هر دل که ز سرِّ کار آگاهی داشت

در گوشه نشست و منصبِ شاهی داشت

چون نیست ز نفسِ تو کسی دشمن‌تر

پس از که امیدِ دوستی خواهی داشت

شب گر از روز دادخواهی داشت

او دگرگونه رسم و راهی داشت

خوش آنکه چشم تو گاهی بمن نگاهی داشت

نداشت گاهی اگر التفات گاهی داشت

گذشت آنکه دل آن نگار سنگین دل

حذر ز ناله و اندیشه ی ز آهی داشت

عجب نبود که او بگذرد ز جرم دلم

[...]