گشت از فرِّ پادشاهی تو

ور پی عدل و نیک خواهی تو

آن چنان باد پادشاهی تو

که نخواهد عدوت و خواهی تو

هم رهبر این عاشق گمراهی تو

هم مونس خلوت سحرگاهی تو

میسوزم و ازسوز من آگاهی تو

از سوختهٔ خویش چه میخواهی تو

ای مایهٔ رهبری و گمراهی تو

سهل است مرا طاعت اگر خواهی تو

گر خوانم و گر نخوانمت می دانی

گر خواهم و گر نخواهم آگاهی تو

ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو

زین تفرقهٔ خویش چه میخواهی تو

یک لحظه که از حضور غایب مانی

آن لحظه بدانکه مشرک راهی تو

ای شاه نجف هر دو جهان شاهی تو

ره گمشدگان به سوی حق راهی تو

فایز نشناسدت و لیکن داند

الله نه‌ای ولی اللهی تو

نور بخشی و رنج کاهی تو

بهتر ار صدهزار ماهی تو