نه زمانی در زمانی مانده

در مکان نه در مکانی مانده

هرچه تو در بند آنی مانده

بندهٔ آن تا بجانی مانده

بر سر کویت ز من خشک استخوانی مانده

پیش تیرت یادگار از من نشانی مانده

در بیابان غمت تا رفته عقل و صبر و هوش

چیست دل سرگشته ای ازکاروانی مانده

زیر ابرو چشم و رخسارت بود بر روی گل

[...]

از من آواره در کویت فغانی مانده

بی نشانی رفته و از وی نشانی مانده

خان و مان در کوی تو درباختم بنگر کنون

خان و مان گم‌گشته و بی‌خانمانی مانده

گرچه مردم در سر کوی وفا اینهم بس است

[...]