گبری که گرسنه شد به نانی ارزد

سگ زان تو شد به استخوانی ارزد

اظهار نهانی به جهانی ارزد

آسایش زندگی به جانی ارزد

از آدمیی دمی بجائی ارزد

یک موی کز او فتد بکانی ارزد

هم آدمیی بود که از صحبت او

نادیدن او ملک جهانی ارزد

هر تن که خدای را بجانی ارزد

باید که ترا نیز بنانی ارزد

از لطف تو گر غمزده ئی شاد شود

نزد خرد این ملک جهانی ارزد

آن جام که جرعه ئیش جانی ارزد

وان لعل که پاره ئیش کانی ارزد

جا نیست کزو دمی جهانی ارزد

و ابیست کزو نمی روانی ارزد