زلفت سیمست و مشک را کان گشتی

از بسکه بجُستی تو همه آن گشتی

ای آتش تا سرد بُدی سوختیم

ای وای از آن روز که سوزان گشتی

زلفت سیهست مشک را کان گشتی

از بس که بجستی تو همه آن گشتی

ای ماه برآمدی و تابان گشتی

گرد فلک خویش خرامان گشتی

چون دانستی برابر جان گشتی

ناگاه فرو شدی و پنهان گشتی

زلفت سیه است مشک را کان گشتی

ازبس که بجستی تو همه آن گشتی

ای ماه برآمدی و تابان گشتی

گرد فلک خویش خرامان گشتی‌

چون دانستی برابر جان گشتی

ناگاه فرو شدی و پنهان گشتی

ای ماه برآمدی و تابان گشتی

گرد فلک خویش خرامان گشتی

چون دانستی برابر جان گشتی

ناگاه فرو شدی و پنهان گشتی.

ای ماه برآمدی و تابان گشتی

گرد فلک خویش خرامان گشتی!

چون دانستی برابر جان گشتی

ناگاه فرو شدی و پنهان گشتی!

زان روضه کسی جدا نگشتی

تا حاجت او روا نگشتی

از عشق ازل ترانه‌گویان گشتی

وز حیرت عشق گول و نادان گشتی

از بسکه به مردی ز غمش جان بردی

وز بسکه بگفتی غم آن آن گشتی

ای ماه برآمدی و تابان گشتی

گرد فلک خویش خرامان گشتی

چون دانستی برابر جان گشتی

ناگاه فروشدی پنهان گشتی

آنچه میدانم ار بیان گشتی

اینجهان محو آن جهان گشتی

بیگانه ز خویش تا نگشتی

با وصل من آشنا نگشتی