تا که خورشید من از مشرق جان پیدا شد

از فروغش همه ذرّات جهان پیدا شد

تا که از چهره خود باز برانداخت نقاب

از صفای رخ او کَون و مکان پیدا شد

پود از کَون و مکان نام و نشان ناپیدا

[...]

از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد

وز سایه تو، سرو روان پیدا شد

خود جمله جهان صورت یکتایی توست

از هر دو کف تو، بحر و کان پیدا شد

هر نقش که در کون و مکان پیدا شد

از جلوهٔ آن جان جهان پیدا شد

هم خود به لباس این و آن گشت نهان

هم خود به صفات و این و آن پیدا شد

هر نقش که در کون و مکان پیدا شد

از جلوهٔ آن جان جهان پیدا شد

یار از پرده برون آمد و جان پیدا شد

برقع از روی برافکند و جهان پیدا شد

زخم زلف مسلسل بسر شانه گشود

گره و سلسله و کون و مکان پیدا شد

اینکه پیداست نهان بود پس پرده غیب

[...]