ای خواجه یقین را به گمان می طلبی

وز نکتهٔ آن اگر نشان می طلبی

با قید طمع صید فراغت مطلب

برخیز ازین اگر تو آن می طلبی

ای دوست اگر گوهر کان می‌طلبی

در بوتهٔ دل نقد روان می‌طلبی

تصعید یقین می‌کن و تقطیر سرشک

گر زانک ز کیمیا نشان می‌طلبی