خون خود یوسف درون چاه کنعان می خورد

این سزای آن که روی دست اخوان می خورد

من که روزی از دل خود می خورم در آتشم

وای بر آن کس که نعمتهای الوان می خورد

رو نمی سازد ترش صاحب طمع از حرف تلخ

[...]

سبزه خط آب از رخسار جانان می خورد

رزق خود این مور از خوان سلیمان می خورد

سرفرازان جهان را عیشها در پرده است

شمع از پروانه هر شب مرغ بریان می خورد

تنگدستان را بود حنظل کدوی پر ز شهد

[...]