خود عصا معشوق عمیان می‌بود

کور خود صندوق قرآن می‌بود

قرب یک سال آنچنان می بود

همدم گریه و فغان می بود

در خیالم اگر آن زلف پریشان می‌بود

نفس سوخته‌ام سنبل و ریحان می‌بود

دردمندان چه قدر خون جگر می‌خوردند

درد بی‌دردی اگر قابل درمان می‌بود

می‌شد از حبس دل دولت هرجایی خون

[...]