تا رحلت تو خزان من بود

آنِ تو ندانم آن من بود

پیش از توغم در نهان من بود

سودای تو مغز استخوان من بود

در وقت گشایش زبان نام تو بود

اوّل سخنی که در زبان من بود

سوی گلشن رفتم و سرو خرامانم نبود

گریه زور آورد کان گلبرگ خندانم نبود

ابرسان خود را هوایی یافتم هر سو بباغ

زانکه غیر از گریه و آشوب و افغانم نبود

خواستم دلرا به سر حد شکیبایی کشم

[...]

غم وردت سراسر زان من بود

بلاگردان جانت جان من بود