دیده شبنم گر از روی گلستان روشن است

چشم گریان من از رخسار جانان روشن است

روشن از خورشید تابان است اگر روی زمین

ظلمت آباد دل از آیینه رویان روشن است

می کند دل را سیه، رویی که شرم آلود نیست

[...]

چراغ تن از نور جان روشن است

ز آیینه آیینه‌‌دان روشن است

خلوت تن از فروغ جوهر جان روشن است

آری این مهمانسرا از فیض مهمان روشن است

از گداز تن دل ارباب عرفان روشن است

گرنه باور داری از شمع شبستان روشن است

کی نهان مانند در آفاق صاحب گوهران

[...]