پرسیدم از آن کسی که برهان داند

آن کیست که او حقیقت جان داند

خوش خوش به جواب گفت کای صفرایی

آن منطق طیر است سلیمان داند

نی گفت سر نالهٔ من آن داند

در عشق که او زبان لالان داند

بی جرمم اگر زبان بریدند مرا

معشوق زبان بی زبانان داند

پرسیدم از آن کسی که برهان داند

کان کیست که او حقیقت جان داند

خوش خوش به جواب گفت کای سودایی

این منطق طیر است سلیمان داند

سر این نکته نکته دان داند

این لغت صاحب بیان داند

چند دل تلخی غم را شکرستان داند

خاک را بر سر سودازده سامان داند

گر حق راه طلب را بشناسد سالک

دیده را خاتم انگشت مغیلان داند

هر که سوداگر کالای وفا شد باید

[...]

کو ذره ای که صد خور بار جفا نداند

کو شبنمی که صد گل درس وفا نداند

در گلشن محبت پروانه باغبان است

جایی که شعله بارد آب و هوا نداند

شبنم به گل فروشد هر جلوه غبارم

[...]