چو آن لعنت خوشش آمد امان خواست

بجان بگزید و عمر جاودان خواست

امل چون شاخ زد جاوید امان خواست

ز تو آب حیات از بهرِ آن خواست

عمر گفتش که این جامه توان خواست

ولیکن باید از زهرا نشان خواست

چهل روز از سپاهانی امان خواست

امان دادش چنان کش دل چنان خواست

چورخصت ازسهیل و زاهدان خواست

برای بودن او هم نشان خواست

مشتاق تو به هیچ جمالی نظر نکرد

بیمار تو ز هیچ طبیبی دوا نخواست

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت

ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

مرنج از برهمن ای واعظ شهر

گر از ما سجده ئی پیش بتان خواست

خدای ما که خود صورتگری کرد

بتی را سجده ئی از قدسیان خواست