خورشید تف از عارض تابان تو دارد

مه روشنی از شمع شبستان تو دارد

تمکین و سرافرازی و رعنایی و خوبی

سرو سهی از قدّ خرامان تو دارد

خود را ز حشم کم ز سلیمان نشمارد

[...]

شوریده سرم، طرهٔ پیچان تو دارد

آشفته دلم، زلف پریشان تو دارد

زین گونه، فرومانده و بی تاب و توانم

پنهان چه کنم؟ سستی پیمان تو دارد

هما که بال و پر خویش سایبان تو دارد

اگر غلط نکنم پاس استخوان تو دارد

هر کس که به دل حسرت پیکان تو دارد

آسایشی از جنبش مژگان تو دارد

گل چاک زد از شوق گریبان صبوری

تا آگهی از چاک گریبان تو دارد

هر غنچه که سر زد ز دم باد بهاری

[...]